رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!

سلام دوست عزیز من محمدرضا اسکاردی هستم. امیدوارم که در همه حال خوب و خوش بوده باشی . غرض از نوشتن این چند خط بازگو کردن خاطراتم در زمانیست که تازه به ایران آمده بودم و ملاقاتی با خانواده ات داشتم. من حدود 10 سال پیش بعد از جدایی از فرقه رجوی به ایران آمدم و اکنون در ایران زندگی می کنم و تشکیل خانواده داده ام و زندگی در شرایط متوسطی را دارم و از زندگی ام راضی هستم. آن روزهایی که تازه به ایران آمده بودم برادرها و خواهرهایت به دیدارم آمدند و من هم خاطراتی را که از شما داشتم برایشان تعریف کردم. خبر سلامتی تو را به خانواده ات دادم و خاطرشان را جمع کردم که تو صحیح و سالم هستی. آنها به من گفتند پدر و مادرت خیلی دل نگران هستند و از من خواستند که از پدر و مادرت دیداری داشته باشم. من قبول کردم و به آنها قول دادم در اسرع وقت به خدمت پدر و مادرتان می رسم. روزی نزد پدر و مادرت رفتم و بعد از معرفی و احوالپرسی، خاطرات خودم با تو را برایشان تعریف کردم. آن چنان مجذوب صحبتهایم شده بودند که انگار تو را ملاقات کرده باشند. سپس پدرت مرا بغل کرد و بوسید و گفت احساس می کنم شما بوی محمد مهدی را می دهی. از دیداری که با من داشت خیلی خوشحال شده بود و همواره آرزو می کرد روزی بتواند شما را ببیند. مادرت هم خیلی دل نگرانت بود و دعا می کرد همواره سالم باشی و شما را بار دیگر در آغوش بگیرد .تنها آرزوی مادر پیرت این بود که تو را ببیند یا حداقل با تو ارتباط تلفنی برقرار کند. بسیار از من تشکر کرد. مخصوصاٌ با خاطراتی که از شما برایشان تعریف کردم روحیه تازه ای گرفته بود. مادرت از من سئوال کرد آیا محمد مهدی من هم روزی می آید؟ من در جواب به او دلگرمی دادم. محمد مهدی عزیز چرا خودت را در اشرف آلبانی حبس کردی؟ حداقل به رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!...

رجوی که همواره سودای کسب قدرت به هر قیمت را در سر داشت، با این تفکر احمقانه که صدام پیروز جنگ خواهد بود و از طریق او می تواند به قدرت در ایران دست پیدا کند، در سال 65 به عراق رفت و بدنبال آن عده ای از هواداران ساده دل را فریب داد و با ترفند سرنگونی و کسب حاکمیت در ایران به عراق کشاند و درپادگان اهدایی صدام جمع کرد. رجوی می دانست باید ارتباط افراد را بعد از ورود به مقرهای فرقه با دنیای بیرون قطع کند تا به مرور بتواند از آنها در جهت اهداف خائنانه خود استفاده ابزاری کند. اما با گذشت زمان و بخصوص بعد از شکست ماجراجویی رجوی تحت عنوان عملیات موسوم به فروغ جاویدان در سال 67 یاس و سرخوردگی و مسئله داری در بین اعضا اوج گرفت و مهمترین چالش رجوی غلیان کردن عاطفه های خانوادگی اعضا بود که تشکیلات رجوی را با تهدید فروپاشی روبرو می کرد. به همین خاطر رجوی از سال 70 به بعد طرح سرکوب و اغفال اعضا را بنام انقلاب ایدئولوژیک که پایه اصلی آن طلاق همسر بود پیش کشید و بدنبال آن بطور مستمر جلسات متعدد مغزشویی به راه انداخت و با توجه به موضوع عواطف خانوادگی بعنوان تهدید اصلی فروپاشی، عمده بحث و صحبت مجاهدین در جلسات درونی حول سرکوب عواطف خانوادگی در بین اعضا بود. سران فرقه بنا به دستور رجوی اعضا را مجبور می کردند تا در جلسات مغزشویی و در حضور دیگر اعضا علنا نسبت به خانواده های خود بخصوص نسبت به پدر و مادرهای خود ابراز تنفر کنند و هر کس چنین نمی کرد بشدت با او برخورد می شد و متهم به بریدگی و خیانت به فرقه و خون کشته های مجاهدین می شد! از آن زمان به بعد اسم بردن از خانواده و ابراز علاقه و دلتنگی برای آن و یا درخواست جدایی از فرقه مرز سرخ و مستوجب شدیدترین برخوردها بود. یادم هست در سال 78 وقتی در محور 4 رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!...

با سلام و عرض احترام جناب آقای ادی راما نخست وزیر محترم کشور آلبانیاینجانب محمود آسمان پناه یکی از جدا شده های فرقه مخوف مجاهدین خلق هستم که بالغ بر ۲۰ سال از عمر و جوانی ام را به پای جاه طلبی رجوی تباه کردم. من از قربانیان دستگاه مغزشویی رجوی هستم و بواسطه دو دهه حضور اجباری در مناسبات فرقه گرایانه مجاهدین از شاهدان عینی جنایات رجوی هستم که میتوانم در هر دادگاهی شهادت بدهم. محمود آسمان پناه جناب نخست وزیراعضایی که در این فرقه تبهکار بودیم سالها از شکنجه های جسمی و روحی مداوم در رنج بودیم و عدم رسیدگی های پزشکی باعث گردیده که هنوز از عوارض دردناک آن دوران رنج ببریم. فرقه رجوی تنها فرقه مخرب و ضد حقوق بشری است که اجازه نمیدهد اعضای خود با دنیای بیرون ارتباط داشته باشند و همچنین از ورود سازمانهای حقوق بشری به قرارگاههای خود ممانعت می کند و با شعارها و تبلیغات دروغین و با پرداخت باج های گزاف، جوامع بین المللی را فریب میدهد. جناب نخست وزیرلابد استحضار دارید که شماری از جداشده های آسیب دیده از رجوی در کشور شما اقامت قانونی دارند. متاسفانه بواسطه توطئه های رجوی، نفراتی بی دلیل و بدون تفهیم اتهام در زندان کارچ بسر میبرند و در نتیجه اعتصاب غذا خیلی خیلی رنجور شدند و سلامتی شان نگرانم کرده است. امروز با دیدن عکس علی هاجری یکی از این افراد محبوس در کمپ کارچ خیلی خوشحال شدم که توانسته است پس از یک ماه دوری از دختر تازه متولد شده اش او را ببیند. اما از طرفی ناراحت شدم که چرا باید مکان ملاقات شان در زندان باشد!؟ علی هاجری و همسر و دخترش جناب نخست وزیرخواهش می کنم اجازه ندهید کارنامه سیاه رجوی در عراق در کشور شما تکرار شود. خوب است بدانید که تنها گناه نفرات زندانی کارچ که از اعضای انجم رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!...

هدف از نوشتن این مطلب بیان واقعیتی است که خودم شاهدش بودم. همه ما که به آلبانی منتقل شدیم در یک مجموعه آپارتمانهایی که توسط کمیساریای عالی پناهندگان اجاره شده بود و به فرقه تحویل داده شده بود سکونت داشتیم و این آپارتمانها در منطقه ای که اسمش کشار بود، واقع شده بودند. بعد از مدتی به ما گفته شد که به همه نفرات می خواهند موبایل بدهند اما اصل موضوع چه بود؟ پس از انتقال به آلبانی، هموطنان و منتقدین سازمان مجاهدین، در فضای مجازی سوالاتی مطرح کردند که چرا سازمان مجاهدین حالا که به آلبانی همجوار کشورهای اتحادیه اروپا منتقل شده به اعضای خود موبایل نمی دهد که این انتقادات خیلی برای سازمان سخت و ضربه بود لذا سران سازمان مجاهدین به تکاپو افتاده که چگونه از زیر ضرب انتقادات هموطنان و منتقدین، بیرون بیایند و جواب منتقدین را بدهند . یک روز بعد از نهار همه کارها را تعطیل کردند و فردی بنام مهدی براعی با اسم مستعار احمد واقف به همه قسمتها مراجعه می کرد و نشست نیم ساعتی در رابطه با دادن موبایل به اعضاء، افراد را توجیه می کرد. مضمون نشست این بود : این موبایل برای کارهای اجرایی است و برای تماس اعضا با فرماندهان است البته مقدار محدودی هم اینترنت دارد که می توانید استفاده کنید شارژ موبایل با سازمان است و شما نباید چیزی پرداخت کنید! همه ما خوشحال بودیم که پس از گرفتن موبایل می توانیم بعد از اینهمه سال که در عراق بودیم وهیچ خبری از خانواده نداشتیم با خانواده هایمان تماس برقرار کنیم و جویای حال آنها شویم . لحظه تحویل دادن موبایلها رسید. نفر خدمات فنی مسئول گذاشتن سیم کارت در موبایل بود و شیوه روشن و خاموش کردن را آموزش میداد. خوب است که یاد آور شوم که هیچکدام از اعضاء، اطلاعاتی از علم تکنولوژی در مور رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!...

سرفراز رحیمی در نیمه پنهان مینویسد: تکنولوژی همیشه حال در پیشرفته. دنیای ارتباطات هر روز چیز نو و تازه در جهان امروز ارایه میکند و مردم سراسر جهان در شوق رسیدن به تکنولوژی جدید ارتباطات هستند یکی از این تکنولوژی های ارتباطی موبایل هست . موبایل در حال حاضر موضوع مسافت را با یک الو گفتن حل و فصل کرده است و برنامه های ارتباطی که مثل واتساپ، وایبر، ایمو، تلگرام مسافت های هزار کلیومتری را به چند میلیمتری کشانده و شخص میتواند ساعت ها با مخاطب خودش صحبت کند. ولی در همین دنیای ارتباطات سازمان مجاهدین هست که ادعای دمکراسی و آزادی دارند بشدت ترس و وحشت از این وسیله ارتباطی دارد.اعضای سازمان با این تکنولوژی ارتباطات یعنی موبایل غریبه هستند.چرا ؟ علت خیلی واضح و روشن هست. رهبران سازمان ترس دارند که این وسیله ارتباطی باعث ریزش اعضا در اسارتگاه اشرف شود . رهبران سازمان مجاهدین خوب میدانند که اگر اعضا این وسیله ارتباطی را در دست بگیرند ابتدا این اعضا به خانواده خودشان وصل می‌شوند. واقعیت بیرون از سازمان مجاهدین را میفهمند . سازمان بخاطر همین موضوع حاضر نیست حتی یک موبایل در دست اعضای خودش بگذارد. یادم نمی‌رود که اعضای مجاهدین برای گرفتن موبایل نوکیا که دوران این موبایلها سالیان پیش تمام شده بود چه ذوقی داشتند !موبایل هایی که صرفاً میتوانستی به فرمانده ات زنگ بزنی و بگویی الان در زمین فوتبال هستم یا آسایشگاه . خودم شخصاً با موبایل فهمیدم که اسیر سازمان شدم وقتی توانستم روزانه با خانواده خودم در ارتباط باشم. و در اینترنت فهمیدم که آنطور که سازمان مجاهدین به خورد ما میداد نیست و هر روز واقعیت‌ها روشنتر میشد. آنجا فهمیدم که چرا سازمان مجاهدین مخالف این موبایل هست چون موبایل ارتباط به بیرون سیاج رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!...

اپوزیسیون نماهای خارج نشین که سالها بود از مردم بدور افتاده و در خارجه مشغول خوشگذرانی و سلطنت مینیاتوری خود بودند، به ناگاه یادشان افتاده است که:“در مرحله جدید قیام (کدام قیام معلوم نیست!)، به طور قانونمند باید ظهور آلترناتیو اتفاق بیافتد. ” جهت یادآوری این فرصت طلبان بی فرصت، باید عرض کنم که آن چند روزی هم که اعتراضات مردمی در کف خیابان جاری بود، مردم شعاری به نفع هیچ کدام آنان ندادند، که امروز بخواهند طلوع و ظهور خود را اعلام کنند. یکی خود را وکیل مردم می داند! آن دیگری می گوید: “می گویند مشکل در این است که قیام رهبری ندارد( پس بفرما ما نخودسیاه هستیم، ما رهبر هستیم دیگر! )…” مشکل ملت ایران، اثرات تورمی و برخی ناعدالتی ها در سطوح تصمیم گیری است. مشکل این است که عده ای چشم به خارج دوختند و در داخل شعار استقلال می دهند، مشکل یک بام و دو هوای برخی مدعیان میهن پرستی است که چوب لای چرخ تولید می گذراند. مدعیان آلترناتیو ساز باید دو مسئله را آویزه گوش خود کنند، اول اینکه توهین به شعور تاریخی مردم ایران ممنوع است، مجاهدین خلق یا همان تروریست های عراق نشین سابق، که امروز در آلبانی رسوب کرده اند و بی دنباله و بی ملاء اجتماعی در فرسنگها دور برای مردم ایران دلسوزی می کنند، گویا همکاری های خود در جنگ ایران و عراق با دشمن مردم ایران و ترورهای کور و خمپاره زنی های پراکنده و بی هدف را فراموش کردند، یا گویا سنگ زدن به خانواده های اعضای خود را که جزو مردم ایران بودند نیز به فراموشی سپردند، یا آن یکی که در قلب بورژوازی، سالهاست لم داده و به خوشگذرانی با پول های بادآورده ی مردم ایران مشغول است و در تمام عمر خود الفبای سیاست را نیز در دنیای سیاست نیاموخته است، سواد سیاسی به ژست های سیاسی گرفتن رجوی چون به خلوت می رود آن کار دیگر …!...